Een reis door het landschap van Zweden
Zweden, dit is toch echt mijn favoriete land. Het land waar ik kampeerde op mijn 15e met mijn ouders, broer en zusje. Eigenlijk was Denemarken ons plan. Toch vonden we het daar net niet mooi genoeg, aangezien we landen met hoge bergen gewend waren. De auto was dan ook snel ingepakt om te varen met de boot naar Göteborg.
Hoe mijn liefde voor Zweden begon!
De 1e nacht sliepen we op een parkeerplaats in de auto. Wij en al onze spullen en 4 kleine tenten. Op deze parkeerplaats mocht ik samen met mijn broer eventjes buiten op een bankje slapen. De dag erop reden we richting het mooie Värmlands län. Arvika was onze 1e bestemming.
Ondanks dat ik de 1e paar avonden in de tent zat te mopperen op de rest, omdat zij “lekker” de sauna ingingen en ik als puber meisje dit natuurlijk stom vond, vond ik dit toch de leukste reis. De lange ritten door de bossen, de rust en vooral de weidse natuur.
In augustus 2013 ging ik voor de 2e keer naar Zweden, dit keer zonder mijn familie natuurlijk. De auto, een twingo, volgepakt met de camera spullen en een te kleine tent voor 2 personen. Mijn 2e reis door Zweden kon beginnen.
Wildkamperen in de vrije natuur.
We hebben van te voren geen route gepland, we wilden per moment bekijken waar we heen zouden gaan om te kamperen. Dit werkte goed. We kwamen hierdoor op de mooiste en stilste plekken. We maakten spontane wandelingen en we ontdekten de kleine Zweedse dorpen die niet in de gids stonden. Elk ochtend werden we wakker aan een meer met alleen kleine muggen om ons heen. Ja vast ook vogels en andere bosdieren, maar de muggen bleven mij bij. De laatste nachten heb ik zelfs nog wolven gehoord aan het andere kant van een meertje waar we stonden. Ik kon niet slapen van de geluiden maar toch vond ik het prima en was ik niet bang.
We kwamen in de middag op 3 augustus, via de Oresundbrug, Zweden binnen. Ik was in het begin nog niet zo onder de indruk. Want we reden vooral door de landerijen van boeren. Maar langzaam reden we de bossen in. Pas toen begon ik te ontspannen en kon ik genieten.
De 1e nacht zijn we direct gaan wild kamperen, vlakbij Pjätteryd. Het idee was om een meer opzoeken maar dit lukte ons niet. Het werd dus een plekje in een verlaten bos met riet en water in de buurt. De eerste nacht deed ik natuurlijk geen oog dicht. Ik vond het best spannend, vanwege de vele onbekende dieren geluiden.
Regen, zon, regen en toch mooie avonden in Zweden.
De volgende dag reden we verder door de kleine dorpen en de natuur werd steeds mooier, de vele dicht begroeide bossen en de grote meren. En in de avond mochten de tent opzetten tijdens een plens water die zomaar uit de lucht viel.
Omhoog tussen de 2 grote meren door, eerst langs Jönköping. Onderweg hebben we gepicknickt op meerdere plekken langs de weg, aan een stil meertje en op pakeerplekken in de natuur langs het meer Vättermeer . Via Karlstad reden we richting Midden-Zweden. We bepaalden de route gewoon nog met de grote papieren landkaart. Hoe de landkaart de reis heeft overleeft is knap, wamt we waren niet erg netjes gezien de vele kreukels en scheuren in de kaart.
Aan het einde van de dag begonnen we ons pas druk te maken over waar we de komende dagen onze tent konden opzetten. Het idee was om een kleine camping op te zoeken. Zo gezegd zo gedaan dacht je … dus niet. Ik was niet zomaar tevreden met de campings op de route. De meesten stonden vol. We kwamen uiteindelijk, na een zoektocht van een uur, op de route naar Munkfors een kleine camping tegen. Waar alleen wat Zweden zelf stonden. Het uitzicht maakte de zoektocht helemaal goed. We zaten aan een mooi meer met een vlonder waar we konden ontspannen tijdens de zonsondergang. Waar we een duik in het water namen i.p.v. een warme douche. Hier hebben we aan paar dagen gestaan. Het dorp Sunne bezocht en rond geslenterd. Er stonden gekleurde houten huizen, de straten waren rustig, een dorpskerk en een paar winkels. Het belangrijkste was een kleine ijscafe.
Een zweedse wandeling.
Gewandeld in het gebied bij Munkfors in de provincie Värmlands län. We liepen langs de weg, langs vele gekleurde huizen. (Gevuld met nederlanders??? Aan de auto’s te zien).
Mooie bermen die overal in bloei stonden en aan het einde kwamen we aan bij een mooi bosgebied. We staken via de grote brug de rivier over waar we in een rustiger natuur kwamen. Omdat we ongepland waren gaan wandelen en mijn ex dacht het wel even te weten, konden we helaas geen route vinden om rond te lopen. Dus via dezelfde weg zijn we terug gelopen. Dit was jammer maar niet vervelend, omdat het er zo mooi was.
Van Värmlands län naar Dalarnas län
Van de ene mooie provincie naar de andere. Zonder dat ik het door had reden we Dalarna binnen, het midden van Zweden. De natuur werd steeds mooier en ongerepter. We vonden een mooie wild kampeer plek aan een meer in de buurt van Bonäs. We stonden bijna alleen aan dit mooie meertje, aan de overkant waren ook mensen. Maar daar hadden we geen last van.
Waar we wel last van hadden was de regenbui en die stomme kuil. Ik denk dat elke kampeerder de domme fout wel een keer maakt. De tent opzetten in de ene kuilvormige plek. Oenen die wij waren. Nadat ik in de slaapzak, koud, wou kruipen merkte ik dat alles toch wel nat was geworden. Die nacht moesten we in het donker de tenst verplaatsen, een geul om te tent heen graven. Uiteindelijk een paar uur later met een paar losse dekens, konden we alsnog een poging wagen om te gaan slapen. Dit lukte volgens mij best gezien ik erg moe was.
Slenteren door kleine dorpen en een wandeling door de zweedse natuur.
Door de dorpen Mora en Orsa gewandeld. Mora staat bekend om souvenirs en Orsa was een nog kleiner dorp waar ze leven van de houthandel. De mensen waren vriendelijk. De boodschappen wat duurder.
De volgende dag was het weer tijd voor een mooie wandeling. Een rondwandeling die aangegeven was dit keer. Van het ene mooie plaatje liepen we naar het andere mooie plaatje. Verschillende meren en hutten. Waar we konden ontspannen met een lunch van ons meegenomen Zweedse brood. De camera hield ik dan ook in mijn hand want na elk pad kon ik wel een mooie foto maken.
De dag sloten we af met een warme maaltijd bij het kampvuurtje voor ons alleen.
De wandeling van 16 km.
Na weer een mooie autorit, waar meerdere rendieren op onze weg liepen kwamen we aan de op camping van Särna. Hier zijn we de dag erna direct een wandeling gaan maken. Dat het grauw weer was en zo nu en dan een regenbui vond ik nog steeds niet erg. Een wandeling met vele mooie vergezichten en overal bloeiende planten en bloemen.
De meeste wandelingen hadden we wel een gps mee, maar dit keer liet het systeem ons wat in de steek en waardoor we uiteindelijk een wandeling van 16 km maakten. De camera weer volgeschoten die dag.
Fotograferen op de camping .
Vandaag hadden we een rustdag. Ieder kon zijn eigen ding doen. Na een regenbui en een boek verder klaarde het op. De lucht was erg mooi. De wolken gaven een mooie diepte over het meer. Ik heb mij natuurlijk vermaakt met de camera.
Het nationaalpark fulufjället en de njupeskar waterval
Een 2 daagse toch door het park fulufjället met als startpunt de njupeskar waterval.
De hoogste waterval van 93 meter was zeker de moeite waard. De wandeling is kort, een uurtje, dan sta je aan de voet van de lange dunne waterval. Het was vandaag een betere dag, droog en de zon kwam door.
Een deel van de wandeling naar de waterval gaat door een fijn bos met stroompjes water. Het laatste stuk moet je over een boardwalk. Ik snapte vandaag wel waarom ik toe was aan nieuwe wandelschoenen. Want het stuk omghoog gleed ik vaak uit met mijn schoenen. We moesten na de boardwalk over de gladde rotsen klauteren naar de oorsprong van de waterval.
Boven genoten we van het uitzicht. We aten eerst nog een lunch om vervolgens onze weg te volgen. Een rondwandling door het park. Door bossen, langs meren en moerassig terrein. Een landschap vol met oude naaldbomen, dennen en sparren. Helaas op de heenweg verloor ik mijn slaapmatje, die onderop mijn zware rugzak hing. Ik heb het vallen van het matje dan ook niet gemerkt omdat de rugzak voor mijn gevoel ook niet lichter werd. Lieve wandelaars die ons inhaalden waren het matje tegenkomen, het was maar een uur terugwandelen. Dat had ik er wel voor over.
Bij de hutten bij Göljåstugan konden we overnachten. We hadden wel een tent mee, maar zover kwamen we niet eens. Omdat ons tempo langzamer was dan ons boekje bedacht had. We hebben overnacht in een daghut met een kampvuur. In de avond hebben we nog mooie foto’s kunnen maken.
Best romantisch slapen op harde houten bankjes, waar ik met mijn voeten vaak vanaf gleed.
Na een ontbijtje zijn we, de volgende dag, een andere weg ingeslagen dan de gekozen route. Het werd een mooie daling. We aten de lunch met ons laatste meegebrachte brood bij een klein dorpje van meerdere slaaphutten bij elkaar. We liepen verder over mooie maar drassige natuur. Vele kleine beekjes en onderweg genoten we van de mooie donkere bewolkte luchten.
Stiekem wil ik hier wel weer opnieuw naar toe om alsnog de route die we hadden gepland te lopen. Maar dan met betere voorbereiding en meer kracht in mijn rug.
Een mooie zonnige wandeling bij het Hamrafjället, Tänndalen
De volgende dagen hebben we rustig aan gedaan, via een dorp Idre, zijn we omhoog gereden naar het nationaal park Rogen
Onderweg genoten van de mooie natuur waar we door reden. Vele rendieren vonden het nodig om de weg bezet te houden. Hier zaten grote kuddes die niet bang waren. In het park Rogen hebben we een mooie korte wandeling gemaakt. Dit is wat Zweden fijn maakt. Overal kun je wel wandelen en je geen zorgen maken.
Een wandeling bij Hamrafjället, Tänndalen.
In de avond kwamen we aan bij Funäsdalen. Hier hebben we de tent op gezet en ons klaar gemaakt voor de volgende dag. Ik denk dat ik dit de leukste wandeling vond. Het was een berg van 1138m hoog en wandeling van 13 km. De wandeling ging rondom te berg wat het leuk maakte, steeds weer een ander uitzicht. Door de lichte stijging koste het weinig energie. Aan de top konden we zelf de bergen van Noorwegen zien.
Een dagje rijden richting het noorden en een lange wandeling.
Een dag met flinke regenbuien zorgde ervoor dat we weinig buiten kwamen maar warm in de auto bleven. We zijn met de auto omhoog gereden naar het Noorden. De natuur is steeds meer uitgerekter, de dorpen in dit gebied bestaan vooral uit boerderijen. Ik voelde mij hier alleen op de wereld voor een moment.
De volgende dag hebben we wel weer fijn kunnen wandelen, met natte voeten door het bosachtige moeras. Langs een wilde rivier het bos in.
Een mistige wandeling door het Nationaal park Sånfjället.
Het was de autorit waard. Waar we in Nederland ons druk maken om een half uur rijden van ons vakantie adres. Zijn de afstanden in Zweden van 1,5 tot 2 uur normaal.
Ik wou graag naar het Sonfjällets nationaalpark toe. Volgens de reisgids zouden, in deze Zonneberg, beren wonen. Een gebied dat bestaat uit 5 grote machtige bergtoppen met alleen maar mos, gras en struikgewas. Geen beren gezien natuurlijk, wel was het erg mistig. Van die mist waar je kletsnat van wordt. Helaas moesten we dan ook halverwege de klim omkeren, omdat we niet verder konden kijken van 5 meter. De wandeling was verder weer erg mooi en we kregen een uitgestrekt uitzicht over het hele gebied waar de mist minder dik was.
Via meerdere dorpen in Midden-Zweden terug naar Zuid-Zweden.
Via Sveg, Mora reden we terug naar beneden, een nachtje op camping bij Venjan. Hier hebben we een kleine avond wandeling gemaakt. Ik merkte ook dat de nachten kouder werden. Deze 2 nachten zaten tegen het vriespunt aan. In de ochtend om 6:00 uur werd ik wakker van de kou en ben toen maar opgestaan. En het vroege opstaan was het waard, want het weer en de natuur was perfect voor nog een paar mooie foto’s.
De laatste 2 dagen zijn de verder gezakt naar Arvika en hebben we wil gekampeerd aan een meertje waar ik dus in de nacht wolven hoorde huilen. Een laatste kampvuur en met een kleurijke zonsondergang zorgde voor een mooi eind.
Zweden
Dank je wel en tot snel
